Να αποτραβηχτείς σε ένα υγιές τοπίο με το σύντροφο και τα παιδιά σου. Να γελάτε όλη την ώρα με τα πιο απλά πράγματα και να καλλιεργείτε τον κήπο σας. Να αγαπιέστε. Να αγαπιέστε. Να μην αναλύετε, να συμβαίνει. Όλος ο κόσμος μια ψυχαναλυτική μηχανή που βραχυκυκλώνει. Κι εγώ, το κατ' εξοχήν παιδί της πόλης, με τα χιλιάδες όνειρα και τις τρελές φιλοδοξίες ανά δευτερόλεπτο, να αποζητώ μόνον αυτό: ένα καταφύγιο για να νιώσω ασφαλής. Αυτή η ζωή παραείναι άγρια. Κι εγώ παραέγινα εσωστρεφής και με φοβίζει ακόμα κι η άβυσσος του εαυτού μου. Κάποτε είχαμε μέρες νύχτες χρόνια αθωότητας. Τώρα τι έγινε και κυνηγάμε από πίσω δευτερόλεπτα ανάμνησης; Πονάμε άραγε όλοι το ίδιο από αυτή τη συνειδητοποίηση ή μήπως κάποιοι έχουν εφόδια διαφορετικά που τους κάνουν να βγαίνουν αλώβητοι από συντριβές και διακυμάνσεις;
Προσπαθώ με πολύ κόπο να οδηγώ ανάμεσα από μουδιασμένα τοπία, σηκώνω το κεφάλι μου-παρόλο που η κλίση είναι προς τα κάτω- να δω τα δέντρα, σκέφτομαι "δες χωρίς παράσιτα" και βλέπω για μια στιγμή κι αναπνέω ολόκληρα για μια στιγμή κι εναντιώνομαι για μια στιγμή σε αυτό που με πλακώνει. Και σκέφτομαι πως μάλλον, αν αλλάξεις σύστημα στη σκέψη, ίσως βρεις ευτυχία. Κι ύστερα πάλι σκέφτομαι, πως αυτή η αλλαγή συστήματος απαιτεί μια μικρή λοβοτομή για να έχει αποτέλεσμα ή μια άλλη φιλοσοφία. Και λέω πως αν αποτραβιόμουν στα αλήθεια σε ένα υγιές τοπίο με τους ανθρώπους που αγαπάω, να μεγάλωνα παιδιά με ικανότητα επιβίωσης και μόνο.
...Άφησα για λίγο το γράψιμο και χαλάρωσε η σκέψη μου κι ας κόπηκε ο ειρμός. Η εσωστρέφεια τρώει τον αφέντη κι ας μεγαλουργεί κάποιες στιγμές. Λάθος είναι ο,τιδήποτε καταρρακώνει. Κι επειδή, αν πεις τη ζωή λάθος-η οποία και είναι, εφόσον η φύση του μυαλού μας είναι ανώτερη της ζωής που προσγειωθήκαμε- οδηγείσαι σε βέβαιη κατάθλιψη, που στα νεανικά χρόνια ονομάζεται ρομαντισμός, πρέπει να ονομάσεις λάθος το δικό σου τρόπο και να βρεις στοιχεία ευτυχίας στο στραβό τοπίο. Αυτό λέγεται επιβίωσης ευτύχημα. Κι είναι και γοητευτικό, αν το σκεφτείς, να προσαρμόζεσαι στις αλλαγές με δυνατότητες ικανές να δημιουργήσεις προσωπική ικανοποίηση.
Είμαστε μια στιγμή κι αυτό πρέπει να μην πονάει κάθε μέρα, αυτόν τον υπαρξιακό Γολγοθά μην τον κανακεύεις, γιατί θεριεύει κι εσύ είσαι ο μόνος που πολεμάς εκ των υστέρων, είναι δειλία, είναι αδυναμία να σε πετάνε στη θάλασσα κι εσύ να φιλοσοφείς πάνω στη σταθερότητα και την ασφάλεια της πεδιάδας. Κολύμπα και μάθε να κάνεις μακροβούτια με τα δελφίνια. Αλλιώς δεν έχει έλεος...
Φ.Γ.
Προσπαθώ με πολύ κόπο να οδηγώ ανάμεσα από μουδιασμένα τοπία, σηκώνω το κεφάλι μου-παρόλο που η κλίση είναι προς τα κάτω- να δω τα δέντρα, σκέφτομαι "δες χωρίς παράσιτα" και βλέπω για μια στιγμή κι αναπνέω ολόκληρα για μια στιγμή κι εναντιώνομαι για μια στιγμή σε αυτό που με πλακώνει. Και σκέφτομαι πως μάλλον, αν αλλάξεις σύστημα στη σκέψη, ίσως βρεις ευτυχία. Κι ύστερα πάλι σκέφτομαι, πως αυτή η αλλαγή συστήματος απαιτεί μια μικρή λοβοτομή για να έχει αποτέλεσμα ή μια άλλη φιλοσοφία. Και λέω πως αν αποτραβιόμουν στα αλήθεια σε ένα υγιές τοπίο με τους ανθρώπους που αγαπάω, να μεγάλωνα παιδιά με ικανότητα επιβίωσης και μόνο.
...Άφησα για λίγο το γράψιμο και χαλάρωσε η σκέψη μου κι ας κόπηκε ο ειρμός. Η εσωστρέφεια τρώει τον αφέντη κι ας μεγαλουργεί κάποιες στιγμές. Λάθος είναι ο,τιδήποτε καταρρακώνει. Κι επειδή, αν πεις τη ζωή λάθος-η οποία και είναι, εφόσον η φύση του μυαλού μας είναι ανώτερη της ζωής που προσγειωθήκαμε- οδηγείσαι σε βέβαιη κατάθλιψη, που στα νεανικά χρόνια ονομάζεται ρομαντισμός, πρέπει να ονομάσεις λάθος το δικό σου τρόπο και να βρεις στοιχεία ευτυχίας στο στραβό τοπίο. Αυτό λέγεται επιβίωσης ευτύχημα. Κι είναι και γοητευτικό, αν το σκεφτείς, να προσαρμόζεσαι στις αλλαγές με δυνατότητες ικανές να δημιουργήσεις προσωπική ικανοποίηση.
Είμαστε μια στιγμή κι αυτό πρέπει να μην πονάει κάθε μέρα, αυτόν τον υπαρξιακό Γολγοθά μην τον κανακεύεις, γιατί θεριεύει κι εσύ είσαι ο μόνος που πολεμάς εκ των υστέρων, είναι δειλία, είναι αδυναμία να σε πετάνε στη θάλασσα κι εσύ να φιλοσοφείς πάνω στη σταθερότητα και την ασφάλεια της πεδιάδας. Κολύμπα και μάθε να κάνεις μακροβούτια με τα δελφίνια. Αλλιώς δεν έχει έλεος...
Φ.Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου