Από τη μια μεριά στέκεσαι εσύ κι απ' την άλλη η λέξη που μόλις ξεστόμισες. Ξέρεις, οι λέξεις έχουν βάρος. Συγνώμη που σε ξαφνιάζω. Γιατί δηλώνουν μια απόφαση. Επισημαίνουν μια επιλογή. Ακόμα κι αν τις πάρει ο αέρας. Έχουν ειδικό βάρος για κείνον που τις διάλεξε-έτσι θα έπρεπε τουλάχιστον-, αλλά και για κείνον που τις δέχτηκε. Όσο μικρές κι αν είναι. Έχουν ήχο. Κι ο ήχος μεταφέρεται ως κύμα στον δέκτη του άλλου, που ονομάζεται αφτί. Το αφτί μεταφέρει το μήνυμα, που εσύ διάλεξες να εκπέμψεις, στον εγκέφαλο του άλλου κι έτσι το μήνυμα διαχέεται μέσα στο σύμπαν του σώματός του, σε όλα τα όργανα, στην καρδιά, στο στομάχι, στα χέρια, στα γεννητικά όργανα, στην πλάτη, στην ουροδόχο κύστη ή στο έντερο. Η αναλογία καταμερισμού στο εκάστοτε όργανο διαφέρει ανάλογα με τον χαρακτήρα του ατόμου που δέχτηκε τη λέξη ή την έννοια που θέλησες να εκπέμψεις.
Μη λες κάτι που δεν εννοείς κι αν θες πραγματικά να πεις κάτι, πες το. Οι ισορροπημένοι άνθρωποι διακρίνονται γι' αυτή τη συνέπεια μεταξύ λέξης και πράξης. Δεν κάνω την έξυπνη. Είναι μαρτύριο να μην ξέρεις ούτε εσύ ο ίδιος, αν η λέξη σου θα ακολουθήσει την αντίστοιχη πράξη. Ωστόσο, δε νομίζω οτι πολλοί βιώνουν την ανισορροπία τους, την ασυνέπεια τους, με συναίσθηση και διάθεση να προστατέψουν τον διπλανό τους. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε; Τώρα που το σκέφτομαι θα ήτανε αυτοκτονικό. Κάτι που είναι βαθιά ριζωμένο και δεν αλλάζει, λειτουργεί περισσότερο ως πεπρωμένο, παρά ως εχθρικό τοπίο στο ίδιο σου το σώμα. Είναι θέμα επιβίωσης.
Ξέρεις όμως κάτι. Οι σημαντικές συναντήσεις σε αυτή τη ζωή είναι εκείνες που έχουν μια βαθύτερη συνέπεια. Μια συνέπεια στον πυρήνα. Μια σταθερότητα στο κέντρο του σύμπαντος. Κι ενώ όλα γυρίζουν γύρω σου, υπάρχουν συναντήσεις που έχουν άγκυρα. Δεν είναι ωραίο πράγμα να νιώθεις ομάδα; Να νιώθεις μια σιγουριά πως κάποιος κάπου κάποτε είπε και τήρησε. Είπε και τήρησε. Τίποτε άλλο. Η συνεννόηση θέλει δουλειά, κυρίως με τον εαυτό μας. Κι υπάρχουν και λέξεις που δε λέγονται, απλώς βιώνονται και μεταφέρονται με ένα βλέμμα, με μια χειρονομία ή απλώς με μια αμυδρή κίνηση. Μια τέτοιου είδους συνεννόηση ονομάζεται δώρο, αν δεν είναι φαντασία λόγω ανυπέρβλητου έρωτα.
Δε λέω τίποτα παραπάνω από το να σκέφτεσαι κάπου κάπου αυτό που είσαι κι αυτό που θα 'θελες πραγματικά να γίνεις.
