Έβγαλε τρίχες.
'Εχασε τρίχες.
Βάρυνε στα σημεία.
Το βλέμμα πήρε τη γραμμή της στεναχώριας στο σχήμα
κι όλα τα σχήματα στο σώμα κύρτωσαν από επείγουσα εντολή,
αδικαιολόγητη.
Οι αστράγαλοι κι οι φλέβες,
το μαλακό ξεχείλωμα της περασμένης σφριγηλότητας,
οι αστράγαλοι και οι καρποί κι οι φλέβες.
H αργή στροφή του την ώρα που εσύ διανύεις και προσπερνάς.
Η αργή στροφή, μια δήλωση πως σε λαμβάνει ετεροχρονισμένα,
όταν εσύ έχεις ήδη προσπεράσει
κι ύστερα από μακριά παρατηρείς
τη δική του αργή στροφή στη σχετικότητα του χρόνου.
Που δεν αντικρύζει τίποτα,
γιατί εσύ έγινες κιόλας καπνός
κι εκείνος ένας ακόμα γέρος
στο ντουλάπι της ιστορίας.
Κάποτε
θα σε προσπεράσουν με την ταχύτητα φωτός
κι ύστερα
μια μέρα
δε θα υπάρχει ούτε ένα γράμμα για να σε προσδιορίσει.
