Παραλήρημα με συνοχή

Η επαφή των ανθρώπων έχει άραγε στοιχεία δεδομένα ή μοιάζει περισσότερο με το ανέκδοτο του σκαντζόχοιρου με τη βούρτσα όσο η πρώτη ματιά στις μεγάλες έννοιες βαραίνει και κουράζεται? Η τύχη είναι ένας παράγοντας. Κι η ατυχία ένα γεγονός. Η διεκδίκηση πόσες πόρτες αντέχει κατά πρόσωπο και ποια νότα αισιοδοξίας κερδίζει την ανία στο τέλος? Ποιο είναι το τέλος και πόσες αρχές χωράει ένα νευρικό σύστημα? Ο αφρός είναι άραγε στοιχείο επιβίωσης? Και πόσες κάθετες τομές αντέχει ένα δράμα πριν οριστεί ως τραγωδία?

Κι η κωμωδία? 

Κι η κωμωδία?

 Η κωμωδία. 

Εδώ δεν μπαίνει ερωτηματικό. 

Η κωμωδία.

Γελάω με το ακατάλληλο σύμπαν που περιβάλω τις ερωτήσεις μου.

Πόσο ηλίθιο να μιλάς για το χαμό του σκουληκιού στην τεκίλα.

Αλλάζω φόντο. Βάζω αυτό με τα ακατάστατα σχήματα και το φούξια.

"Η επιλογή"

-Δείτε τα παιδάκια μας. Τους ενημερώσαμε οτι θα 'ρθετε. Όλα, ξέρετε, νιώθουν αγωνία κάθε φορά που κάποιος έρχεται. Ονειρεύονται μια οικογένεια.
- Εσείς τους προσφέρετε αγάπη?
-Φυσικά. Τα αγαπάμε πολύ και τα φροντίζουμε.
-Πώς βρέθηκαν εδώ?
-Αναμφισβήτητα κάποιος τα παράτησε.
-Αναμφισβήτητα.
-Εδώ δε νιώθουν οικογένεια? Δηλαδή αν φύγουν, δε θα τους λείψετε?
-Εδώ είναι ασφαλή και καλοδεχούμενα. Αλλά ονειρεύονται μια οικογένεια.
-Τους μιλάτε συχνά για την ιδέα της οικογένειας?
-Ασφαλώς.
-Και τι τους λέτε?
-Πως οι άνθρωποι για να αντιμετωπίσουν τις ανατροπές της ζωής χτίζουν καταφύγια.
-Εσείς μου είπατε πως εδώ νιώθουν ασφαλή. Άρα εσείς είστε το καταφύγιο τους.
-Αναμφισβήτητα.
-Και πώς γίνεται η επιλογή?
-Διαλέγετε.
-Με τι κριτήριο?
-Με ανθρώπινα κριτήρια.
-Όπως?
-Πώς νιώθετε τόσο εσείς όσο και το παιδί κατά τη συνεύρεσή σας.
-Κι αυτό το παιδάκι εκεί στη γωνία που κάθεται με γυρισμένη την πλάτη, τι είναι?
-Βρέθηκε  3 μηνών έξω από την πόρτα μας.
-Αναμφισβήτητα κάποιος το παράτησε.
-Αναμφισβήτητα.
-Κλαίει πολύ?
-Συνήθως τ' απογεύματα.
-Τρώει συχνά?
-Τρώει και κοιμάται λίγο.
-Μοιάζει αντικοινωνικό.
-Είναι απρόσιτος.
-Κι εσείς τι κάνετε γι' αυτό?
-Τ' απογεύματα κλαίμε κι εμείς για συμπαράσταση. Όσο μπορούμε.
-Έχει πρόγραμμα στον ύπνο?
- Δεν έμαθε ποτέ να κοιμάται στ' αλήθεια.
-Πώς το εξηγείτε αυτό?
-Ανεξήγητο. Προσπαθήσαμε πολλές φορές να οργανώσουμε τον τρόπο που κοιμάται.
-Μοιάζει σα να μη χαλαρώνει ποτέ.
 -Μιλά λίγο και...
-Και?
-Γράφει.
-Γράφει?
-Ναι, έχει ημερολόγιο.
-Και τι γράφει?
-Είναι λίγο περίεργο.
-Πείτε μου.
-Γράφει ιστορίες.
-Μα μοιάζει πολύ μικρό για να γράφει ιστορίες.
-Χθες μάλιστα το βράδυ..
-Ναι.
-Έγραψε κάτι για εσάς.
-Για εμένα?
-Ναι για εσάς.
-Μα δε με γνωρίζει.
-Κι όμως. Έγραψε...
-Πείτε μου.
-Έγραψε πως.
-Ναι.
-...υπό νορμάλ συνθήκες...
-Ναι.
-Θα διαλέγατε το κοριτσάκι με τα μπλε μάτια και τα μπουκλωτά ξανθά μαλλιά.
-Μα δε με ξέρει. Πώς είστε σίγουρη πως αναφερόταν σε μένα?
-Έγραψε πως...
-Ναι.
-...πάντα μια γυναίκα με μπλε μάτια και μπουκλωτά ξανθά μαλλιά διαλέγει το αντίστοιχο κοριτσάκι.
- Κάνει λάθος, πείτε του. Ούτε καν το ξέρω αυτό το κοριτσάκι με τα μπλε μάτια και τα μπουκλωτά ξανθά μαλλιά.
-Κάθεται εκεί στην άλλη πλευρά, δίπλα στο δέντρο, βλέπετε? Και παίζει με τις φίλες της.
-Είναι στ' αλήθεια πολύ όμορφη.
-Είναι.
-Κλαίει συχνά?
-Συνήθως γελάει.
- Τρώει πολύ?
-Τρώει και κοιμάται με όριο.
-Μοιάζει χαρά θεού.
-Είναι.
-Θα ήθελα να τη γνωρίσω.
-Και το αγόρι?
-Το αγοράκι δεν ξέρω.
- Είναι αστείο.
-Ποιο?
-Έγραψε πως υπό νορμάλ συνθήκες θα διαλέγατε το κοριτσάκι με τα μπλε μάτια και τα μπουκλωτα ξανθά μαλλιά, εκτός...
-Εκτός?
- Εκτός αν είσαστε ποιητής ή φιλόσοφος.
-Δεν καταλαβαίνω.
- Έγραψε πως τότε μόνο θα μπορούσατε να αντιληφθείτε την παρέμβαση.
-Μα είναι πολύ μικρό. Πώς είναι δυνατόν να γράφει?
-Είναι αρκετά μεγάλο, πιστέψτε με. Έχει τρεις βαθιές ρυτίδες στο μέτωπο και περπατάει αργά για να μην πέσει.

                                                                                              Φ.Γ.