FLYING

"Για σένα"

Είναι αυτοί οι συνδετικοί κρίκοι- καταλαβαίνεις;- που δε ριζώνουν.
Είναι όλα όσα είπες σε μιαν άλλη ζωή κι έχεις μείνει με την κούραση οτι ποτέ δεν εισακούστηκαν. Κι ας μη θυμάσαι τι ακριβώς.
Είναι τα βράδια που κάποτε ονειρευόσουνα και τώρα απλώς κοιμάσαι.
Είναι η λάμψη που γυρίζει προς τα μέσα και δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς τόση ενέργεια.
Είναι που θέλεις, αλλά δε θυμάσαι τι ακριβώς.
Με μια γόμα, να σβήσεις τη φθορά, να μείνει από κάτω εκείνο το μικρό σταθερό διαμαντάκι που σου ανήκει. Σε όριζε κάποτε και τώρα σα να το αναπολείς με περισσότερη αλήθεια. Να πάρεις ένα μεγάλο τροχό για να ξυπνήσεις τα υγιή κύτταρα του εγκεφάλου σου.
Κάποτε αγαπούσες, γαμώτο. Ερωτευόσουνα. Τι είναι αυτό που σε κάνει να μεταφράζεις τον κόσμο σε όρια; Δεν σου επιτρέπω- μ΄ακούς;- δε σου επιτρέπω να φοβάσαι. Κάποτε ήσουνα ατρόμητη. Κάποτε στόχευες με αυτοπεποίθηση. Και σε χαιρόμουν γι' αυτό. Τώρα στοχεύεις. Το χούι ποτέ δε φεύγει. Στοχεύεις, γιατί έτσι ζεις. Αλλά έχεις δει πολλές πόρτες να κλείνουν και σε κάθε τρίξιμο μουδιάζει άθελα σου η σπονδυλική σου στήλη.
Όλοι πεθαίνουν. Και τι έγινε; Σπάσε τα μούτρα Του τώρα! Προσπέρασε και αναδημιούργησε! Θέλω να σε δω να νικάς.
                                                                                       Φ.Γ.

"Μια άλλη οπτική", Φ. Γέμτου

Αν το στόμα μας ήτανε μέρος των εντέρων μας, θα ήτανε κατανοητό, γιατί αυτό το μεταξύ εκείνου που λέγεται και εκείνου που δε λέγεται, μοιάζει ως επί το πλείστον με κακοχωνεμένη τροφή με διαταραχές στην κένωση. Τώρα όμως που το στόμα είναι η πύλη του μυαλού και των συναισθημάτων, πώς να εκλάβω ακριβώς τις ασυνέπειες στα λόγια? Σαν παράπλευρη απώλεια της εντερικής κοιλότητας, μάλλον. Άρα πάλι στα ίδια ερχόμαστε. 

Κοίτα να δεις, που η ισορροπία είναι εξωγήινο εμφύτευμα στο μυαλό κι αργότερα θα τη βρούμε να απεικονίζεται σκαλισμένη σε σπηλιές στην Ήπειρο, αμφιλεγόμενης προελεύσεως. Κοίτα να δεις, που σε λίγο θα εξοικειωθούμε με την αληθινή μας γλώσσα χωρίς ενοχή: το μούγκρισμα. 

Γιατί ή θα μιλάμε, μουγκρίζοντας ή θα μουγκρίζουμε, ευελπιστώντας κάποτε να μιλήσουμε. Το μπαστάρδεμα είναι για τους ανυποψίαστους. Κι εγώ προτιμώ να είμαι ή μοσχάρι ή άνθρωπος. Όχι μοσχάρι που νομίζει οτι είναι άνθρωπος. 

Κι αν το καλοσκεφτείτε, το φεγγάρι δεν είναι τίποτε άλλο από το μάτι του Κύκλωπα εξωγήινου που έτυχε να γεννηθεί μαύρος.