Η εξομολόγηση της ημέρας

Ξύπνησα με μια σκέψη. Αν κάτι στη ζωή μου μού προκαλούσε πάντα φρίκη μέσα μου, ήταν η εν δυνάμει στιγμή που εγκλωβίζεται κανείς στις λάθος επιλογές και τις λούζεται μια ζωή. Αυτό από μόνο του, προσωπικά, μού προκαλεί και θα μού προκαλεί αληθινή κατάθλιψη. Η έννοια της ατομικής ελευθερίας λειτουργεί πολύ έντονα μέσα μου. Γι' αυτό έχω αποφύγει σε όλη μου τη ζωή να κάνω επιλογές, για τις οποίες δεν ήμουν ποτέ με τα μπούνια μέσα (τουλάχιστον να λουστείς τις συνέπειες, αλλά να ποθείς κάτι πολύ) από ένστικτο να συντηρήσω τη δυνατότητα της επιλογής στο μέλλον. Όταν διαβλέπω εκείνο που θα λουστώ, προσπαθώ να το αποφύγω, ωστόσο δεν είναι εύκολο να το εξηγήσω με λόγια. Ο συμβιβασμός ήταν πάντα ένα θέμα που μου μαύριζε την εικόνα κι οι κεραίες μου πάντα αναγνώριζαν τους πιο επιρρεπείς σε αυτόν. Κι ύστερα το λίγο των ανθρώπων. Το λίγο των ανθρώπων με συνέθλιβε πάντα. Μέσα στα χρόνια αυτή η θλίψη απέκτησε από πόνο θέση κι αποφάσισε μόνη της (κι εδώ το δικαίωμα της επιλογής) να μην έχει ανάγκη το λίγο τους. Αυτάρκης. Για το πολύ των ανθρώπων θα μπορούσα να θυσιάσω ακόμα και τη ζωή μου.

Μετά από αυτή τη μίνι εξομολόγηση, είναι λογικό γιατί κάνω τέχνη. 

Τουλάχιστον πια ξέρω συνειδητά.

"Το δικό μου θέατρο", Φανή Γέμτου

Όλα τα χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου, ανήκω στο θέατρο.

Όλα τα χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν ανήκω σε κάθε θέατρο.

Όλα τα χρόνια της ζωής μου ψάχνω να ορίσω τι είναι θέατρο. Για μένα.

Όλα τα χρόνια της ζωής μου δεν μπορώ να βάλω νερό στο κρασί μου για εκείνα που η καρδιά μου συγκλονίζεται και να πω πως με τη λέξη "επάγγελμα" είμαι ικανή να υποβιβάσω την καρδιά και το μυαλό μου σε μικρά τίποτα με ζάχαρη.

Όλα τα χρόνια της ζωής μου αναγνωρίζω αυτές τις καταπακτές που σε οδηγούν στο πιο βαθύ πηγάδι κι εκεί με βρίσκω. Στις απομιμήσεις με χάνω.

Όλα τα χρόνια της ζωής μου δεν μπόρεσα σε μάκρος χρόνου να κάνω εκπτώσεις σε αυτό και να πω "δεν πειράζει".

Κι αν το είπα, το προσπάθησα.

Για να νιώσω οτι ελίσσομαι, αλλά δεν μπόρεσα.

Όλα τα χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου, ανήκω στο θέατρο.

Όλα τα χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν ανήκω σε κάθε θέατρο.