Χρόνια πολλά, Χρηστάκη. Η ημέρα δεν ενδείκνυται για καυγάδες κι όμως εμείς μαλώνουμε όλο το απόγευμα. Έφαγες όλη την πίτα που έφτιαξα για τον εαυτό μου και χάλασες τα μανικετόκουμπα του παππού, γιατί πήγες να τα δοκιμάσεις. Ξέρεις οτι δε σου κάνουν, θα μπορούσες να ήσουν πιο προνοητικός. Χθες το βράδυ ξάπλωσες με δύναμη στο ντιβάνι, ήσουν ευτυχισμένος για λίγο και αφέθηκες, το έσπασες και αύριο έρχεται η θεία Μαρία, πού θα κοιμηθεί; Τις νύχτες χοροπηδάς και τραγουδάς κι αγγίζεις τον εαυτό σου, γιατί τη μέρα φοβάσαι να το κάνεις. Τη μέρα έχει φως και το φως δε λέει ψέμματα.
Δε θα σου φτιάξω τούρτα σήμερα. Θα σβήσεις τα κεριά στα κηροπήγια κι ύστερα θα δούμε τηλεόραση και θα παίξουμε γιάντες με τα κόκκαλα από το προχθεσινό κοτόπουλο. Δεν έχεις δικαίωμα, Χρηστάκη, να ζητάς άλλη μεταχείριση. Γιατί είσαι χρόνια εδώ και ξέρεις πως δεν μπορείς να φύγεις εύκολα. Χωρίς να ντροπιαστούμε. Χωρίς κανάλια και κόσμο και κακότροπα σχόλια. Κλαις κάθε πρωί κι ας μην υπάρχουν πια καθρέφτες. Τι να σε κάνω που σφαδάζει η ψυχή μου;Χρόνια πολλά, Χρηστάκη. Είναι περίεργο να πεθαίνεις τη μέρα που γεννήθηκες. Κι όμως άλλη επιλογή δεν έχω. Αλλοιώς θα γκρεμίσουν τις πόρτες, τα παράθυρα για να σε βγάλουν. Κι έξω έχει ήλιο, όχι αστεία. Θα προσπαθήσω να χώσω το μαχαίρι εκεί που δεν πονάει. Με τόσο λίπος αμφιβάλλω, αν θα τα καταφέρω να σε μαχαιρώσω.
Είχε δικά της κλειδιά. Άνοιξε αθόρυβα την πόρτα. Με είδε να σε τεμαχίζω με το ηλεκτρικό μαχαίρι της κουζίνας. Τσίριξε. Θεία Μαρία, για το καλό του. Λιποθύμησε κι έτσι όπως έγειρε, έπεσε πάνω στο δονούμενο μαχαίρι, δεν έφταιγα. Δεν έφταιγα.
Κατάπια ένα από τα μανικετόκουμπα, αυτό με τις αιχμηρές άκρες, μου 'γδαρε το λαιμό. Έριξα μια τελευταία ματιά. Ο Χρηστάκης στα πατώματα, στους τοίχους, στα τζάμια κι η θεία Μαρία χωρισμένη στα δύο με φόντο το κόκκινο.
...Ήμουν ερωτευμένη με το Χρηστάκη κι η θεία Μαρία ζήλευε...
Φ.Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου