Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Θα μας λείψεις

Ελπίζω- κι είναι το μόνο που θα με παρηγορούσε- να μην ταλαιπωρήθηκες. Να ξέρεις οτι σ' αγαπάω. Πολύ. Κι ότι θα μου λείψεις. Απίστευτα. Είσαι από τους ανθρώπους που θα βρίσκονται σφηνωμένοι στην καρδιά μου. Και δε φεύγεις. Καλό ταξίδι, μαγικέ μου άνθρωπε. Βαθιά τρυφερή φωνή μου. Θα μου λείψεις.
...Θέλω να γυρίσω πίσω το χρόνο, εκεί που αφήνεις τα περιστέρια στο ουρανό κι εμείς απλώς ζούμε τη στιγμή δίπλα σου, πιο μεταφυσική κι από το πιο μεταφυσικό όνειρο...
... Ή πάλι εκεί που σε πρωτογνώρισα ως Οθέλλο κι έγινες από τους αγαπημένους μου ανθρώπους και συνεργάτες...
Δεν είναι εύκολο ένας άνθρωπος να αγωνίζεται με τέτοιο πείσμα μέχρι το τέλος. Το ανέβασμα της παράστασης που ήθελες τόσο πολύ να κάνεις τον τελευταίο καιρό είναι ένα δείγμα δυνατής θέλησης πέρα από το θάνατο. Και το προσπάθησες. Κι εγώ σ' αγαπάω και γι' αυτό. Ελπίζω να μην σε στεναχώρησαν πολλοί. Γιατί οι άνθρωποι είναι δύσκολη φάρα..."Εμείς οι άνθρωποι..."
...Θα μου λείψεις.



Μια Περσίδα που σε θαύμασε βαθύτατα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου