Συντεταγμένες απωθημένου

Ήταν ένα παγόβουνο.
Μια παγοκύστη για το χτύπημα.
Ήταν μια παγοστήλη.
Ήταν βαλσαμωμένη.
Ήταν σε όρθια συμπαγή μορφή.
Ήταν ένα παγόβουνο.
Βλέπεις την κίνηση μέσα. Βλέπεις την κίνηση από μέσα.
Βαλσαμωμένη.
Η πρώτη ψύξη.
Εκεί είναι το σοκ.
Για το χρόνο που δεν πάγωσε ποτέ και για τους γύρω.
Κι ύστερα η μορφή λέγεται μετάλλαξη.
Κι ύστερα η μετάλλαξη λέγεται ζωή.
Κι ύστερα φοράς το σακάκι σου και σε φωνάζουν χαμόγελο.
Κι ας αφήνεις μικρές λιμνούλες από αυτό που λιώνει.
Κι ας αφήνεις μικρούς λυγμούς για αυτό που στέγνωσε.
Αν πλησιάσεις, βλέπεις την κίνηση από μέσα.
Στο παγόβουνο.
Μια μορφή σουφρώνει τα χείλια και φιλάει.
Κι ο άντρας απέξω κοιτάει το ρολόι και ξύνει το κεφάλι, ξύνει ένα μολύβι, ξύνει  την εφημερίδα να δει αν μπορεί να αλλάξει την σύνταξη του άρθρου, την σύνταξη του κόσμου.
Κανείς απόψε δεν κατάλαβε πως δυο μορφές στάθηκαν μοιραία απέναντι, σε ένα κομμάτι γης.
Κι αν δυσανασχετώ, είναι για το φιλί που έμεινε μετέωρο σε ώρα ανάγκης.