"Η επιλογή"

-Δείτε τα παιδάκια μας. Τους ενημερώσαμε οτι θα 'ρθετε. Όλα, ξέρετε, νιώθουν αγωνία κάθε φορά που κάποιος έρχεται. Ονειρεύονται μια οικογένεια.
- Εσείς τους προσφέρετε αγάπη?
-Φυσικά. Τα αγαπάμε πολύ και τα φροντίζουμε.
-Πώς βρέθηκαν εδώ?
-Αναμφισβήτητα κάποιος τα παράτησε.
-Αναμφισβήτητα.
-Εδώ δε νιώθουν οικογένεια? Δηλαδή αν φύγουν, δε θα τους λείψετε?
-Εδώ είναι ασφαλή και καλοδεχούμενα. Αλλά ονειρεύονται μια οικογένεια.
-Τους μιλάτε συχνά για την ιδέα της οικογένειας?
-Ασφαλώς.
-Και τι τους λέτε?
-Πως οι άνθρωποι για να αντιμετωπίσουν τις ανατροπές της ζωής χτίζουν καταφύγια.
-Εσείς μου είπατε πως εδώ νιώθουν ασφαλή. Άρα εσείς είστε το καταφύγιο τους.
-Αναμφισβήτητα.
-Και πώς γίνεται η επιλογή?
-Διαλέγετε.
-Με τι κριτήριο?
-Με ανθρώπινα κριτήρια.
-Όπως?
-Πώς νιώθετε τόσο εσείς όσο και το παιδί κατά τη συνεύρεσή σας.
-Κι αυτό το παιδάκι εκεί στη γωνία που κάθεται με γυρισμένη την πλάτη, τι είναι?
-Βρέθηκε  3 μηνών έξω από την πόρτα μας.
-Αναμφισβήτητα κάποιος το παράτησε.
-Αναμφισβήτητα.
-Κλαίει πολύ?
-Συνήθως τ' απογεύματα.
-Τρώει συχνά?
-Τρώει και κοιμάται λίγο.
-Μοιάζει αντικοινωνικό.
-Είναι απρόσιτος.
-Κι εσείς τι κάνετε γι' αυτό?
-Τ' απογεύματα κλαίμε κι εμείς για συμπαράσταση. Όσο μπορούμε.
-Έχει πρόγραμμα στον ύπνο?
- Δεν έμαθε ποτέ να κοιμάται στ' αλήθεια.
-Πώς το εξηγείτε αυτό?
-Ανεξήγητο. Προσπαθήσαμε πολλές φορές να οργανώσουμε τον τρόπο που κοιμάται.
-Μοιάζει σα να μη χαλαρώνει ποτέ.
 -Μιλά λίγο και...
-Και?
-Γράφει.
-Γράφει?
-Ναι, έχει ημερολόγιο.
-Και τι γράφει?
-Είναι λίγο περίεργο.
-Πείτε μου.
-Γράφει ιστορίες.
-Μα μοιάζει πολύ μικρό για να γράφει ιστορίες.
-Χθες μάλιστα το βράδυ..
-Ναι.
-Έγραψε κάτι για εσάς.
-Για εμένα?
-Ναι για εσάς.
-Μα δε με γνωρίζει.
-Κι όμως. Έγραψε...
-Πείτε μου.
-Έγραψε πως.
-Ναι.
-...υπό νορμάλ συνθήκες...
-Ναι.
-Θα διαλέγατε το κοριτσάκι με τα μπλε μάτια και τα μπουκλωτά ξανθά μαλλιά.
-Μα δε με ξέρει. Πώς είστε σίγουρη πως αναφερόταν σε μένα?
-Έγραψε πως...
-Ναι.
-...πάντα μια γυναίκα με μπλε μάτια και μπουκλωτά ξανθά μαλλιά διαλέγει το αντίστοιχο κοριτσάκι.
- Κάνει λάθος, πείτε του. Ούτε καν το ξέρω αυτό το κοριτσάκι με τα μπλε μάτια και τα μπουκλωτά ξανθά μαλλιά.
-Κάθεται εκεί στην άλλη πλευρά, δίπλα στο δέντρο, βλέπετε? Και παίζει με τις φίλες της.
-Είναι στ' αλήθεια πολύ όμορφη.
-Είναι.
-Κλαίει συχνά?
-Συνήθως γελάει.
- Τρώει πολύ?
-Τρώει και κοιμάται με όριο.
-Μοιάζει χαρά θεού.
-Είναι.
-Θα ήθελα να τη γνωρίσω.
-Και το αγόρι?
-Το αγοράκι δεν ξέρω.
- Είναι αστείο.
-Ποιο?
-Έγραψε πως υπό νορμάλ συνθήκες θα διαλέγατε το κοριτσάκι με τα μπλε μάτια και τα μπουκλωτα ξανθά μαλλιά, εκτός...
-Εκτός?
- Εκτός αν είσαστε ποιητής ή φιλόσοφος.
-Δεν καταλαβαίνω.
- Έγραψε πως τότε μόνο θα μπορούσατε να αντιληφθείτε την παρέμβαση.
-Μα είναι πολύ μικρό. Πώς είναι δυνατόν να γράφει?
-Είναι αρκετά μεγάλο, πιστέψτε με. Έχει τρεις βαθιές ρυτίδες στο μέτωπο και περπατάει αργά για να μην πέσει.

                                                                                              Φ.Γ.