Οι κανόνες είναι άλλοι εδώ

Συνεχίζω να πιστεύω οτι εκείνοι που δεν μπορούν να αντέξουν αυτή τη ζωή, είναι φτιαγμένοι από άλλο υλικό που δε δύναται να συμπορευτεί ούτε στο ελάχιστο με τη φύση της ύπαρξης, όπως μας δόθηκε. Είναι η ίδια αίσθηση, φαντάζομαι, με εκείνη που έχουν όλοι όσοι κάνουν αλλαγή φύλου.
Σκληρό, όμως αυτή η ζωή έχει να επιδείξει κυρίως σκληρότητα.
Οι αυτόχειρες είναι παιδιά ενός ανώτερου Θεού. Ευαίσθητοι δέκτες ενός βάθους που δυστυχώς δεν υπάρχει, μόνο αιωρείται. Τραυματίες μιας αιώνιας πάλης του κόσμου με το τρυφερό παιδί που κρύβουν μέσα τους. Κι αν σκεφτείς, πως ακόμα και σ' αυτό το θέμα, η εκκλησία είναι ένα από τα πιο "αφρώδη" και ρηχά δημιουργήματα του κόσμου μας, τότε αντιλαμβάνεσαι πολύ καλά, γιατί έχει μια τέτοια περίοπτη θέση στη Ζωή Αυτή.
Μπορώ να καταλάβω πολύ καλά. Κι αυτό είναι που πονάει. Από ένα μεταιχμιακό παρατηρητήριο κοιτώ. Και ξέρω. Πόση αλήθεια κρύβει ένας αυτόχειρας.
Κι ύστερα κοιτώ τα χρώματα και συνέρχομαι.
 "Τη ζωή πρέπει να τη διασχίζεις σα να απλώνεις βούτυρο στη φρυγανιά, όχι σα να κόβεις κρέας."
Οι κανόνες είναι άλλοι εδώ.
Κι έχουν γοητεία κάπου κάπου. Παρά τη σκληρότητα.
Τη γοητεία του καλειδοσκοπίου.
Αφού βρέθηκες εδώ, εξερεύνησέ το.
Σου το λέω εγώ, που δε μου είναι εύκολο συχνά.
Αφού βρέθηκες εδώ, εξερεύνησέ το.