Έχω την αίσθηση- χρόνια τώρα- οτι η ζωή ερχόμενη σε επαφή με τον άνθρωπο κουβαλάει το θαύμα της προσαρμοστικότητας όχι μόνο σε επίπεδο βιολογικό, αλλά και σε επίπεδο εσωτερικής διαχείρισης. Από όπου και να την πιάσεις, με όποιο επιχείρημα κι αν την ορίσεις και σε όποια φάση της μπορεί να υπάρξει με όλους τους τρόπους. Είναι σαν την Λερναία Ύδρα με τα άπειρα κεφάλια. Όποιο επιχείρημα κι αν διαλέξεις, πάντα ξεφυτρώνει ένα άλλο που λειτουργεί ως σκαλοπατάκι για την επόμενη επιλογή. Κανείς δεν έχει την ίδια οπτική με τον άλλον. Εξαρτάται από την γωνία που κάθεσαι κι όλα παίρνουν τη διάσταση τους ειδικά για σένα. Αν πω τώρα ας πούμε "από σήμερα θα τα βλέπω όλα θετικά" υπάρχει στ' αλήθεια μια γωνία, όπου αν καθίσεις, φαίνονται όλα θετικά. Την ίδια στιγμή κάποιος άλλος μπορεί να "αποφασίσει" μέσα του- πολλές φορές κι ερήμην του, λόγω πολύπλοκων διαδικασιών του αιτιακού πλέγματος- "πιστεύω στην αστρολογία" κι όλα τότε τα σημάδια να αποκωδικοποιούνται σύμφωνα με αυτή την οπτική.
Ζούμε μέσα σε ένα θαύμα ακριβώς γιατί επενεργούμε ως οντότητες στο περιβάλλον. Δε ζούμε θαύματα ξεκομμένα από θεούς και δαίμονες. Ζούμε μια ζωή καλειδοσκοπική. Ο τρόπος που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε τον περιβάλλοντα κόσμο επηρεάζεται από το τι γνωρίζουμε ή το τι πιστεύουμε. Βλέπουμε μόνο ότι κοιτάμε. Το να κοιτάμε είναι μία πράξη "επιλογής" και ως αποτέλεσμα μιας τέτοιας πράξης, αυτό που βλέπουμε έρχεται κοντά μας. Ποτέ δεν κοιτάμε ένα και μόνο πράγμα, κοιτάμε πάντα τη σχέση ανάμεσα στα πράγματα και τον εαυτό μας. Η όρασή μας ενεργεί συνεχώς, κινείται συνεχώς, συγκρατεί τα πράγματα σ' έναν κύκλο γύρω της, συνιστώντας αυτό που είναι παρόν για μας όπως είμαστε.Η όραση είναι εξαιρετικά επιλεκτική και καθοδηγείται από ό, τι ο παρατηρητής θέλει να δει. (http://www.artmag.gr/art-articles/provlimatismoi/773-vision-the-way-we-are-seeing-the-world)Είμαστε σαν τη μύγα που βλέπει σπασμένες αλήθειες, έχει στερεοσκοπική όραση. Δεν έχουμε πολλά μάτια σαν εκείνη, αλλά ψυχολογικά έχουμε τη δυνατότητα να τη μιμηθούμε. Με ένα βλέμμα μας μπορούμε να αντικρίσουμε το κομμάτι της εικόνας που μας εμπεριέχει.
Θεωρώ μεγαλειώδη αυτή την ιδιότητα της ζωής, όταν έρχεται σε επαφή με τον άνθρωπο. Δεν την υποτιμώ. Υποκλίνομαι και παρατηρώ. Μου προκαλεί βαθύτατο δέος. Αυτή η ιδιότητα γεννάει την τέχνη. Γεννάει την φαντασία. Γεννάει, ωστόσο, και την εκμετάλλευση των μαζών. Είναι κάτι σαν πυρηνικός αντιδραστήρας. Αν μεσολαβήσει η χειραγώγηση, μπορεί να προκαλέσει στα χρόνια μετάλλαξη στο ανθρώπινο dna και στον εγκέφαλο. Ένα τεράστιο μυστικό κρύβεται πίσω από τις θρησκείες, τις αστρολογίες κι όλα εκείνα που μεταφέρουν το θαύμα έξω από τον άνθρωπο. Το μυστικό είναι το εξής: ότι αφαιρούν αυτή την ιδιότητα από τον άνθρωπο και την μεταθέτουν σε ένα ακέραιο κεντρικό σύστημα που γνωρίζει καλύτερα. Να μια καλή αρχή για αυτή τη χειραγώγηση αιώνων που καταδυναστεύει το ανθρώπινο IQ.
Η ζωή είναι καλειδοσκοπική. Είναι μυστήρια. Είναι διαφορετική για τον καθένα και αποτελεί το εξωτερικό περιβάλλον μιας εσωτερικής δυσπρόσιτης ατομικής λειτουργίας. Καμιά θρησκεία δε σου μιλάει για την υποκειμενική της απόχρωση που μοιάζει αντικειμενική λόγω υπαρξιακής ανασφάλειας του συνόλου. Γιατί, αν αποκαλύψει το μυστικό, γίνεται από πραγματικότητα αλήθεια κι αυτό δε θα το επεδίωκε ποτέ.
Από μικρή σέβομαι βαθιά αυτή την ιδιότητα που κρύβουν τα μάτια. Από μικρή, όμως, είχα και μια έμφυτη περιέργεια, να ξεφύγω από το υποκειμενικό μου και να το παρατηρήσω. Κι από εκεί και πέρα αρχίζει η επιστήμη. Συχνά κλείνω τα μάτια-που τόσο αγαπώ- και βλέπω με το μυαλό μου.
Φ.Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου