"Κοσμοθεωρία σε δυο λέξεις", Φανή Γέμτου

   Ένα πεδίο αναφοράς από τράπουλες. Λεπτές, παχιές, χρωματιστές, σκισμένες, ολοκαίνουργιες, φθαρμένες τράπουλες. Τράπουλες με όλους τους αριθμούς, με τις ντάμες τους, τους βαλέδες και τους βασιλιάδες τους. Όλες ίδιες, μονάχα το πίσω τους διαφορετικό. Μια διαρκής επανάληψη τραπουλόχαρτων σε έναν κενό χώρο. Και μόνη ταυτότητα η πλάτη τους. Κι οι συνδυασμοί καθόλου δικοί τους, οι συνδυασμοί  στα χέρια των παικτών. Τα χέρια εκείνων που δεν ανήκουν στον κενό χώρο, αλλά παρεμβαίνουν για να ορίσουν τους συνδυασμούς και μόνο. Και να νικήσουν ή να χάσουν. Για τις τράπουλες, όμως, για κείνα τα πολλά, ατέρμονα τραπουλόχαρτα, τα αιωρούμενα σε έναν άγνωστο τόπο δεν υπήρξε ποτέ νίκη, παρά μονάχα κίνηση. Για εκείνη την κίνηση σας λέω, που θα μπορούσε στο πιο βαθύ όνειρό της να γευτεί την ένωση των τραπουλόχαρτων, τη διείσδυση των πολτών τους σε μια και μόνο σφαίρα, το μοίρασμα της μπογιάς τους σε ένα και μόνο χρώμα. 
   Δεν πιστεύω στα χέρια των παικτών. Και δεν πιστεύω μάλλον σε καμία  άχρονη σφαίρα. Την κίνηση εμπιστεύομαι και το όνειρό της. Κι ας μη σωθώ.