Αποφθέγματα μικρών αντρών σε μεγεθυντικά βαζάκια.
Κάποτε μέτραγα μυρμηγκιά στην επιστροφή τους πριν πέσει η νύχτα.
Τώρα ξέρω πως δεν καταφέρνουνε να φτάσουνε πολλά, εκεί, στο μαύρο κενό του χώματος. Δεν προλαβαίνουν, γιατί περπατάς κι ας ακούγεται ασύμβατο μ' αυτό που λέμε. Κανείς δε φτάνει στην τρύπα του. Παραμορφώθηκαν τα σύνορα με τόσες παρεμβάσεις κι όλα λίγο πολύ με τρύπες μοιάζουν.
Μιλάς πολύ. Ώρες ώρες πιστεύω πως έχεις μια αλήθεια μέσα σου που σπάζει κόκαλα. Μικρή με όριζε η ενέργεια των ματιών, καθόλου τα λόγια. Τα λόγια συχνά στέκονταν αντίθετα από τα μάτια. Έτσι ξεκίνησε η κοσμοθεωρία μου. Εκείνο που είμαστε στ' αλήθεια, σπάνια εκφράζουμε. Αργότερα άλλαξα γνώμη. Γιατί το να κοιτάς πίσω από τη δύναμη ενός βλέμματος είναι μάλλον υπόθεση καταστροφής για 'κείνους που κοιτούν αυτούς που αποφασίζουν στο τέλος με τα λόγια τους. Κι ας είχαν άλλες βλέψεις, πιο τρυφερές και πιο γενναίες. Τα λόγια υπήρξαν η επιλογή τους κι εμείς απλώς πνιγήκαμε στο βάθος ενός κύματος.
Μιλάς πολύ. Ώρες ώρες πιστεύω πως έχεις μια αλήθεια μέσα σου που σπάζει κόκαλα. Σε σένα τα λόγια μιλούν πιο πολύ απ΄τα μάτια. Να μιαν άλλη εκδοχή. Τα μάτια σου μοιάζουν θολά. Έπρεπε να το καταλάβω, αλλά είχα αποφασίσει χρόνια να ακούω τα λόγια κι όχι τα μάτια. Είπα, τα λόγια είναι η επιλογή, στο τέλος όλων. Κι εσύ μιλάς πολύ. Μπερδεύτηκα στη δίνη της ευγλωττίας σου κι άφησα τα αφτιά να κάνουν τη δουλειά τους.
Αποφθέγματα μικρών ανδρών σε μεγεθυντικά βαζάκια. Όταν τ' ανοίξεις κάποτε - γιατί ανοίγουν, θες δε θες, είναι θέμα επιβίωσης- μην εκπλαγείς που τόσα τίποτα όρισαν τη ζωή σου.
Φ.Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου