"Ένας άνθρωπος άλλου κόσμου"

-Δεν θα υπάρξει ούτε μια στιγμή αληθινής επαφής, έτσι δεν είναι;
-Μια στιγμή, ναι.
-Μια μέρα όμως; Μια χρονική ενότητα για χόρταση;
- Η ζωή δεν είναι για χόρταση.
-Και τότε τι είναι;
- Για γελοία ανάθεση ουσίας στα ανούσια.
-Κι όμως, δεν μπορεί, θα υπάρχουν και ουσιαστικά.
-Υπάρχουν...Μέχρι κι αυτά με τη σειρά τους να γίνουν ανούσια.
-Μοιάζετε πεσιμίστρια.
-Ρεαλισμός λέγεται.
-Όχι όχι, πιστεύω πως ερμηνεύετε τη ζωή με τα δικά σας μάτια. Ρεαλισμός είναι κι η δική μου ελπίδα για αληθινή επαφή.
-Ρεαλισμός είναι και η ατέρμονη ανάγκη της φύσης μας για μια κάποια ουσία.
-Εγώ πιστεύω πως θα συμβεί. Μια μέρα. Δεν μπορεί.
-Σου έχει συμβεί;
-Ναι.
-Και;
-Τι και;
- Γιατί δεν είσαι ευχαριστημένος;
-Γιατί...δεν μου φτάνει...είναι λίγο...ήταν λίγο...πέρασε...και τώρα οι στιγμές δεν έχουν βάρος.
-Αύριο μπορεί να πεθάνεις, το ξέρεις;
-Nαι.
-Τι θα έκανες για μια στιγμή αληθινής επαφής;
-Τι θα μπορούσα να κάνω;
-Τι θα έκανες;
-Μα δεν μπορώ να κάνω κάτι. Οι φανουρόπιτες είναι άλλης κοσμοθεωρίας.
-Αφήνεσαι στην τύχη.
-Δεν ξέρω τι σημαίνει διεκδικώ, πέρα από το να χτίζομαι, να πλάθομαι για να είμαι ολόκληρος κι αληθινός από μόνος μου. Δεν ξέρω πως επιδιώκεις την έλξη, την επαφή. Δε θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω πως δημιουργείς μια συνθήκη επικοινωνίας πέρα από την κατάθεση και μόνο της προσωπικής σου μοναδικής αλήθειας που δημιουργεί από μόνη της πεδίο έλξης ή άπωσης.
-Πότε πήγες για τελευταία φορά να ψωνίσεις λεμόνια;
- Δε θυμάμαι.
-Την επόμενη φορά, αφού τα δεις και τα ζουλήξεις, φρόντισε να θυμάσαι τη σιγουριά με την οποία άπλωσες το χέρι σου για να τα βάλεις στη σακούλα.
-Το ψάρι δεν τρώγεται χωρίς λεμόνι.
-Το αυτονόητο της καρδιάς μας λειτουργεί πάντα πολύ δυνατά στη διαδικασία μας.
-Κι όμως για μένα είναι αυτονόητη η ανάγκη για αληθινή επαφή.
-Όταν απλώνεις το χέρι, τι ζητάς;
-Να καταλάβω εκείνο που με ελκύει.
-Δε θα 'πρεπε. Απλώς άρπαξέ το και βάλτο στη σακούλα.
-Κάτι τέτοιο είναι άξιο μπουνιάς ή μεγάλου έρωτα.
-Κάτι τέτοιο είναι θέμα διεκδίκησης.
-Το καταλαβαίνω. Ωστόσο πιστεύω βαθιά στην ελευθερία του κάθε ανθρώπου και στο όριο του όχι του.
-Θέλει μαγκιά να μπορείς να τα ανατρέψεις αυτά με γοητεία.
-Θέλει. Γιατί παίρνεις το ρίσκο να γίνεις ή ερωτεύσιμος ή ανυπόφορα ενοχλητικός.
-Παίρνεις το ρίσκο να επιβιώσεις ή να μένεις ανεξοικείωτος.
-Παραμένω ένας άνθρωπος άλλου κόσμου.
-Καιρός να γίνεις ένας από μας.