Τα γοητευτικά αντράκια της συμφοράς

• έχουν ουσιαστικές ανάγκες αμοιβάδας, αλλά το καλύπτουν κάτω από μια γοητευτική παρουσία
• ο εγωισμός τους προτρέχει πάντα της επικοινωνίας
• έχουν την βαθιά, σχεδόν ασύνειδη πεποίθηση οτι συναναστρέφονται με καρέκλες κι όχι με ανθρώπους, ωστόσο δεν το ομολογούν
• έχουν την ικανότητα πάντα να ελίσσονται μεταξύ αυτού που είπαν ή έπραξαν κι αυτού που αναίρεσαν σα να μην τρέχει τίποτα
• μεταθέτουν πάντα τις ευθύνες
• η ευθύνη για κείνους είναι ένα μπαλάκι που απλώς ανήκει σε κάποιον άλλον κι αν το πήραν κάποια στιγμή είναι γιατί κάνουν νερά τα δικά σου μάτια, εκείνοι δεν το άγγιξαν ποτέ. Άλλωστε δεν στο ζήτησαν, εσύ γιατί το δίνεις;
• ξέρουν να αγαπούν, όσο δεν κουνιέσαι. Αν κουνηθείς, αντιλαμβάνονται οτι η καρέκλα έχει κι αντίδραση
• έχουν έναν μικρό χρυσαυγίτη κάπου μέσα τους που υποτιμάει επί της ουσίας τη διαφορετικότητα. Όχι  από πεποίθηση και ιδεολογία, από λωβοτομή. Αχ, αυτές οι μαμάδες....
• ο λόγος τους δεν ανταποκρίνεται στο καθαρό τους κούτελο αλλά στην άμεση ανάγκη του γεννητικού τους οργάνου
• η προσωπική ανάγκη τους υπερκαλύπτει ο,τιδήποτε άλλο υπάρχει στο χώρο
• Ο τρόπος διεκδίκησής τους στο αντικείμενο του πόθου τους έχει ενδιαφέρον και γοητεία για τον παραπάνω λόγο. Όταν όμως αλλάξει πορεία η διάθεση του βασιλιά, ο άλλος απλώς γίνεται ένα με τον περιβάλλοντα χώρο.
• το χειρότερο από όλα είναι πως όταν μεγαλώσουν γεννάνε μικρότερα τέτοια αντράκια κι η ζωή συνεχίζεται