"Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό,τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ' ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.
Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι, κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί , φοβισμένοι
δικοί μου και ξένοι, λαμπροί και θλιμμένοι
σε σχέσεις, σε σπίτια καλά κλειδωμένοι...
Αγάπες που έμοιαζαν να 'χουν αξία
και άλλες που ξέμειναν στη χειραψία...
...Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα
Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα...
Όσοι ζουν με το αίσθημα....
Φοβάμαι...πως χάνω το μέτρημα ...."
Στίχοι: Ευαγγελάτος Γεράσιμος
Υ.Γ. Μ' άρεσε που μαζευτήκαμε (σχεδόν) όλοι χθες στο πατρικό. Έμοιαζε σα μια από εκείνες τις παλιές συγκεντρώσεις μας. Σας αγαπάω όσο κι αν αλλάζουμε. Όσα χρόνια κι αν περάσουν. Με τον ίδιο δυνατό τρόπο...
Μας αγαπάς όλους ξεχωριστά κι αυτό το αισθανόμαστε, αγαπάς όμως κι το αποτύπωμα της παρέας που μεγαλώσαμε, με τόσο νοσταλγική αφοσίωση που ενώ δεν τη συμμεριζόμαστε όλοι, δεν παύει ποτέ να μας συγκινεί. Σ'ευχαριστούμε τόσο πολύ για εχθές... οι ανώνυμοι ξελαρυγγιασμένοι παράφωνοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ Η φωτο με το κοτοπουλάκι είναι "όοοολα τα λεφταααα μωρό μουουου..."
Ναι, το κοτοπουλάκι είναι απίθανο,μέσα στη σοβαρότητα των φωτογραφιών ξεπροβάλλει κι αυτό!
Διαγραφή...Τα αποτυπώματα είναι αυτά που έχουν αξία για μένα, αγαπητό μου ξελαρυγγιασμένο ρόδι, ως γνήσιος ρομαντικός τύπος που είμαι...!Φιλάκιααα